• Ζωγραφική
  • Ψηφιδωτά
  • Εργαστήρια
  • Βιβλία
  • Βιογραφικό
  • Επικοινωνία
  • en
  • ελ

© Christina Nakou 2019 All rights reserved

Privacy Policy / Website by Nowhere Studio
Skip to content
Χριστίνα Νάκου

/ Ζωγραφική

  • Διαυγείς Περιπλανήσεις
  • Το Φέγγος της Νύχτας
  • Σχέδια Υδάτινων Τόπων
  • Διερευνήσεις του φόβου
  • Ιδεογράμματα
  • Φόβος
  • Φευγαλέος Χρόνος
  • Εκθαμβωτικό Σκότος
  • Διαδρομή 49
  • Ελιές

© Christina Nakou All rights reserved

Σινική μελάνη σε χαρτί / 3 x 30 cm x 84 cm / 1995
Σινική μελάνη σε χαρτί / 30 cm x 126 cm / 1995
Σινική μελάνη σε χαρτί / 35 cm x 50 cm / 1995
Σινική μελάνη σε χαρτί / 90 cm x 84 cm / 1996
Σινική μελάνη σε χαρτί / 90 cm x 84 cm / 1996
Σινική μελάνη σε χαρτί / 90 cm x 84 cm / 1996
Σινική μελάνη σε χαρτί / 90 cm x 84 cm / 1996
Σινική μελάνη σε χαρτί / 90 cm x 84 cm / 1996
Κάρβουνο σε χαρτί / 190 cm x 170 cm / 1995

Project Info

Η Ελιά δεν ανάγεται τυχαία σε σύμβολο. Οι πολιτισμοί, οι άνθρωποι αναγνωρίζουν πάνω της τις αξίες τους. Η ίδια εμπνέει και παράγει. Η Ελιά είναι τροφή. Είναι ιερή - όπως η φωτιά, ο αέρας, το νερό. Ύστερα έρχεται η αίσθηση και το πνεύμα.

Το λιτό, απόλυτο και καθαρό των φύλλων, η γενναία θαρρετή κορμοστασιά, η διακριτική παρουσία μιάς νέας ελιάς, η τραγικότητα των αιωνόβιων. Το ξύλο της σμιλεμένο από τον καιρό, οι κλαδεμένες ελιές σαν ικέτες με τα χέρια υψωμένα, η κομψότητα και σεμνότητα ενός κλαδιού, η διακριτικότητα και μετριοφροσύνη του ασημιού δίπλα στο χρυσάφι.

Η υπομονή, η αντοχή, η καρποφορία, η προσφορά, η ανιδιοτέλεια της Φύσης.

Η αποστασιοποιημένη σχέση ενός δέντρου με τον άνθρωπο και την μικρότητά του.

Η εντελέχεια τελικά της ζωής του φυσικού όντος προς την τραγικότητα του ανθρώπου που παιδεύεται στην πάλη νόησης, αίσθησης και επιβίωσης. Που ίσως καθαίρεται μόνο στην αίσθηση της Φύσης ή στην επαφή της Τέχνης, στην ασυνείδητη αναγνώριση δηλαδή των ίδιων νόμων που διέπουν και θέτουν και τον ίδιο του τον εαυτό, την ύπαρξή του. Από εκεί, η Ελιά σαν θέμα.

ΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Το παιχνίδι της ψευδαίσθησης και του ορίου μεταξύ Φύσης και Τέχνης, μεταξύ παράστασης και αναπαράστασης, μεταξύ κλαδιού και γραμμής, φύλλου και πινελιάς ή πινελιάς και φύλλου.

Η εντύπωση του απολιθώματος, το αιώνιο του ψηφιδωτού, το παιχνίδι των ρυθμών στις πινελιές ή στις πέτρες, το παιχνίδι των φυλλωμάτων, οι κορμοί, οι φόρμες, η σύνθεση.

Τελικά το μελάνι, γιατί όλα τελικά είναι μελάνι και οι ελιές παραμένουν στην ύπαιθρο.

Χ.Ν. 1996