Project Info
Η Ελιά δεν ανάγεται τυχαία σε σύμβολο. Οι πολιτισμοί, οι άνθρωποι αναγνωρίζουν πάνω της τις αξίες τους. Η ίδια εμπνέει και παράγει. Η Ελιά είναι τροφή. Είναι ιερή - όπως η φωτιά, ο αέρας, το νερό. Ύστερα έρχεται η αίσθηση και το πνεύμα.
Το λιτό, απόλυτο και καθαρό των φύλλων, η γενναία θαρρετή κορμοστασιά, η διακριτική παρουσία μιάς νέας ελιάς, η τραγικότητα των αιωνόβιων. Το ξύλο της σμιλεμένο από τον καιρό, οι κλαδεμένες ελιές σαν ικέτες με τα χέρια υψωμένα, η κομψότητα και σεμνότητα ενός κλαδιού, η διακριτικότητα και μετριοφροσύνη του ασημιού δίπλα στο χρυσάφι.
Η υπομονή, η αντοχή, η καρποφορία, η προσφορά, η ανιδιοτέλεια της Φύσης.
Η αποστασιοποιημένη σχέση ενός δέντρου με τον άνθρωπο και την μικρότητά του.
Η εντελέχεια τελικά της ζωής του φυσικού όντος προς την τραγικότητα του ανθρώπου που παιδεύεται στην πάλη νόησης, αίσθησης και επιβίωσης. Που ίσως καθαίρεται μόνο στην αίσθηση της Φύσης ή στην επαφή της Τέχνης, στην ασυνείδητη αναγνώριση δηλαδή των ίδιων νόμων που διέπουν και θέτουν και τον ίδιο του τον εαυτό, την ύπαρξή του. Από εκεί, η Ελιά σαν θέμα.
ΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Το παιχνίδι της ψευδαίσθησης και του ορίου μεταξύ Φύσης και Τέχνης, μεταξύ παράστασης και αναπαράστασης, μεταξύ κλαδιού και γραμμής, φύλλου και πινελιάς ή πινελιάς και φύλλου.
Η εντύπωση του απολιθώματος, το αιώνιο του ψηφιδωτού, το παιχνίδι των ρυθμών στις πινελιές ή στις πέτρες, το παιχνίδι των φυλλωμάτων, οι κορμοί, οι φόρμες, η σύνθεση.
Τελικά το μελάνι, γιατί όλα τελικά είναι μελάνι και οι ελιές παραμένουν στην ύπαιθρο.
Χ.Ν. 1996