Project Info
Εγκατάσταση, Ψηφιδωτό και νερό
Η Θάλασσα είναι ένα έργο σε εξέλιξη. Διαφορετικά γεωγραφικά σημεία και μία ποικιλία χρονικών συναντήσεων, εμπνέουν την δημιουργία των διαφορετικών έργων. Η θάλασσα του Αιγαίου, η Αδριατική, η Βόρεια θάλασσα. Η θάλασσα το καλοκαίρι ή τον χειμώνα, ηλιόλουστη ή παγωμένη, την ημέρα ή την νύχτα.
Το θέμα
Η θάλασσα είναι τόπος θηλυκός και αντικρύζοντάς την αναγνωρίζουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας. Μέσα στο νερό δεν μπορεί να υπάρξει ρωγμή. Μπορούμε να υπάρχουμε μέσα από την αποδοχή της αέναης αλλαγής και μεταμόρφωσής μας.
Με ενδιαφέρουν έννοιες όπως η διαίσθηση, η παύση και η αισθαντικότητα, με την έννοια της σωματοποίησης της εμπειρίας, καθώς επίσης και μία επαναδιαπραγμάτευση του ανθρώπου με την εμπειρία του χρόνου και την φθορά. Τα έργα πραγματεύονται την Επιθυμία, την Απώλεια και τη Διαύγεια που μπορούν να προσφέρουν μια διάθεση ευγνωμοσύνης προς την ζωή.
Η τεχνική και ο χρόνος
Τα έργα είναι δουλεμένα με την τεχνική του ψηφιδωτού τύπου opus vermiculatum παρά τις μεγάλες τους διαστάσεις. Αυτή η τεχνική προϋποθέτει μια αργότητα που προσφέρει σαν δώρο, το άνοιγμα του χρόνου. Η δημιουργία ενός ψηφιδωτού καθώς και η ενατένισή του προϋποθέτουν υπομονή, επιμονή καθώς και μία ειλικρινή συνάντηση με τον εαυτό.
Ο χώρος
Το σύγχρονο έργο τέχνης συχνά είναι αυτονομημένο από το περιβάλλον μέσα στο οποίο εκτίθεται. Με ενδιαφέρει μια επανασύνδεση του έργου με τον χώρο, που θα προσβλέπει στην ανάδυση ενός τόπου.
Θάλασσα ΙΙ
Βασιλιάς: Ακόμη σε πλακώνει η συννεφιά;
Άμλετ: Καθόλου, έχω γίνει ο γιός του ήλιου.
William Shakespeare
Το έργο προτείνει μια συνάντηση με την θάλασσα μέσα στο φέγγος της νύχτας.
Ένα επιτοίχιο ψηφιδωτό διαστάσεων 2,50μ. x 2,50μ. από μικρές ψηφίδες χαλκού και μαύρου μάρμαρου συνοδεύεται από σειρά σχεδίων σε μαύρο καρμπόν και από πέντε ακόμα μικρότερα ψηφιδωτά.
Το έργο παρουσιάζεται μέσα σε ένα περιβάλλον σκοτεινό.
Το επιτοίχιο ψηφιδωτό δημιουργεί έναν χώρο που εγκολπώνει τον θεατή καθώς του προσφέρει μια ευκαιρία ενατένισης μέσα στο σκοτάδι. Η Νύχτα και η Θάλασσα μας καλούν να αφουγκραστούμε στη σιωπή τις απώλειες και τις επιθυμίες μας και να προχωρήσουμε αναλογιζόμενοι τι είναι πολύτιμο.
Το ψηφιδωτό αποτελείται από χιλιάδες μικρές ψηφίδες που αναγκάζουν το βλέμμα να διατρέχει συνεχώς την επιφάνειά του, προκειμένου να το δει. Οι μπρούτζινες ψηφίδες αντανακλούν το φως, αλλάζοντας φωτεινότητα ανάλογα με την θέση του θεατή προς το έργο. Η κίνηση αυτή του βλέμματος δημιουργεί έναν χώρο μεταβλητό.
Τα σχέδια επιθυμούν ουτοπικά να αδράξουν τα φωτεινά ίχνη των κυματισμών που υποδηλώνουν την αέναη κίνηση.
Η νύχτα, όχι σαν το σκοτάδι ή τον θάνατο, αλλά σαν το γόνιμο πένθος της ημέρας μπορεί να μας προσφέρει μια διεργασία αποδοχής της απώλειας του δεδομένου. Ότι όλα αλλάζουν την κάθε στιγμή.